Wieś Marianowo.
Położone jest we wschodniej części Równiny Nowogardzkiej , nad jeziorem Marianowskim. Centralne ulokowanie Marianowa na Pojezierzu Zachodniopomorskim stwarza dogodne warunki dojazdu i komunikacji tak z innymi miejscowościami gminy jak i resztą województwa. Marianowo, które liczy sobie około jednego tysiąca mieszkańców, jest siedzibą władz gminnych stanowi centrum społeczno-kulturalne i turystyczne okolic. Niewątpliwie do najważniejszych atutów miejscowości należą jej walory przyrodnicze, czyli dolina rzeki Krępy i rynnowe jezioro Marianowskie, które wyróżnia się czystością. Brzeg jeziora jest dość urozmaicony, w przeważającej części zalesiony i zarośnięty trzcinami i roślinnością przybrzeżną. W pobliżu miejscowości znajduje się kilka piaszczystych plaż oraz krótkie molo. Jezioro jest doskonałym miejscem dla sportów wodnych takich jak żeglarstwo bądź kajakarstwo. Jest także bogate w ryby słodkowodne, więc może być także rajem dla wędkarzy.
Wokół jeziora Marianowskiego, w ostatnich latach powstało kilka obiektów letniskowych. Dzięki licznym walorom krajobrazowym, Marianowo w pełni zasługuje na miano miejscowości rekreacyjno - wypoczynkowej. Niepowtarzalne zasoby naturalne Marianowa i okolic spowodowały, że ok. 75% powierzchni Gminy objęte zostało od 1 maja 2004 r. europejskim programem ochronnym NATURA 2000. W Marianowie znajdują się także zabytki historyczne i architektoniczne takie jak choćby klasztor zakonu Cysterek z XIII w, który miał duże znaczenie dla rozwoju i poziomu miejscowej kultury rolnej murowany kościół z I poł. XV w., stanowiska archeologiczne, pochodzące ze starożytności i epoki kamienia, a także liczne pomniki przyrody, spośród których najbardziej znany jest Dąb Sydonii.
Kościół i klasztor zlokalizowane są 500 m od centrum wsi nad rzeką Krępą. Zespół poklasztorny w Marianowie jest jednym z czterech obiektów architektury klasztornej cysterek na Pomorzu Zachodnim, który przetrwał do naszych czasów. Obecnie składa się z kościoła, jednego skrzydła klasztornego (zachodniego) i budynków gospodarczych. Mur otaczający klasztor, park i cmentarz pochodzący sprzed XVIII w. ma wysokość od 1,5 do 2 m oraz długość około 100 m. Posiada trzy bramki wejściowe. Wewnątrz kościoła znajdują się interesujące zabytki architektoniczne: Ołtarz główny, ze scenami Męki Pańskiej składający się z 5 części z 1546 r., zabytkowa ambona z 1727 r. w stylu barokowym z bogato dekorowaną balustradą i baldachimem, tablica epitafijna poświęcona pamięci G.A. von Thuna z 1683 r. W przyklasztornym cmentarzu rośnie wspomniany już, stary zabytkowy dąb zwany „Dębem Sydonii” na pamiątkę pewnej dziewczyny, z którą związana jest historia Marianowa. W drugiej części cmentarza znajduje się pamiątkowa tablica ku czci mieszkańców Marianowa poległych w I wojnie światowej.
Historia Marianowa datuje się od 1248 r., kiedy to Barnim I ufundował klasztor cysterek poświęcony Najświętszej Marii Pannie. W roku 1541 pomieszczenia poklasztorne przeznaczono na zakłady i schroniska dla szlacheckich panien, nad którymi władzę sprawował książę. Z historią Marianowa związana jest również postać szlachcianki – Sydonii von Borck, która przebywała w zakładzie wychowawczym dla panien z rodów szlacheckich jako pensjonariuszka. Znalazła się tam po tym jak została skrzywdzona przez własną rodzinę, która pozbawiła ją praw do rodowego majątku. Została niesłusznie posądzona o czary i rzucenie klątwy na ród Gryfitów, a po długim procesie i torturach skazana na ścięcie. Na jej pamiątkę już od ponad 10 lat organizowany jest w Marianowie cykl imprez kulturalno-rozrywkowych pod nazwą „Lato z Sydonią”. W czasie obchodów w miejscowości mają miejsce koncerty zespołów ludowych, folkowych, liczne turnieje sportowe, inscenizacje historyczne oraz wiele zabaw dla dzieci i młodzieży. Serwowane są również tradycyjne potrawy przygotowane w oparciu o najstarsze tajniki kuchni staropolskiej.
wieala 9 maj 2013
Super sprawa. Już od dawna myślałem o takim zagospodarowaniu dawnych szlaków kolejek wąskotorowych. W rejonie Stargardu, Ińska i Drawska są piękne krajobrazy. Może jeszcze nie wszystkie wiadukty i mosty zostały rozebrane więc byłyby również atrakcją.
Czekam z niecierpliwością na pierwszą taką trasę.
wieala 9 maj 2013
Ten most powinien być uratowany. Jest na trasie mojego szlaku rowerowego i zawsze tam zajeżdżam. Żal patrzeć jak co roku jego stan się pogarsza. https://pl.wikiloc.com/szlaki-turystyka-rowerowa/przyszla-trasa-rowerowa-stargard-insko-927576/photo-287288